Για την ιστορία βρήκα τα παρακάτω από το αρχείο μου (καλοκαίρι 07) και σας τα παραθέτω. Προσπάθειες για πυρηνική ενέργεια στην χώρα μας έχουν γίνει και στο παρελθόν. Μία ήταν το 1971 από την χούντα με την Βρετανία για την κατασκευή σταθμού με αντάλλαγμα 40,000 τόνους καπνού. το σχέδιο ναυάγησε γιατί δεν ενδιαφέρθηκε η βρετανική καπνοβιομηχανία. Στη συνέχεια η Ρωσία χωρίς να ανταποκριθεί τώρα η Ελληνική πλευρά. Το 1976 η τότε κυβέρνηση είχε εκδηλώσει την πρόθεση για πυρηνικό σταθμό ισχύος 4200 MW, με υποψήφια περιοχή την Κάρυστο Ευβοίας, αλλά τελικά το αντιπυρηνικό κίνημα που αναπτύχθηκε ανάγκασε την κυβέρνηση το 1982 να ακυρώσει τα σχέδια της. Μετά την τραγωδία του Τσέρνομπιλ το 1986, η ελληνική κοινή γνώμη στράφηκε οριστικά εναντίον της πυρηνικής ενέργειας.
Εάν ενδιαφέρει, έχω να γράψω και για τα κυριώτερα πυρηνικά ατυχήματα που έχουν γίνει στον πλανήτη, τα οποία είναι αρκετά. Ενας σταθμός που είναι απειλή και για τη χώρα μας, είναι στο Κοζλοντούι στη Βουλγαρία, ο οποίος παράγει το 47% του ηλεκτρισμού της χώρας, αλλά δεν επιδέχεται επισκευή καθώς ο αντιδραστήρας έχει σαθρή δεξαμενή πίεσης. Η ΕΕ πιέζει ώστε να κλείσει.
Συμφωνώ για περισσότερη ΑΠΕ με πραγματικές όμως φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στα νυκοκυριά όπως στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, που καταφέρουν με λιγότερη ηλιοφάνεια, να έχουν περισσότερη παραγωγή μέσω ΑΠΕ.